Λαζαρής, Θεόδωρος

(Λιβαδειά 1882 – Αθήνα 1978). Ζωγράφος και αγιογράφος. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων αναγκάστηκε να τις διακόψει και να συμμετάσχει στις πολεμικές επιχειρήσεις· τελικά αποφοίτησε με άριστα το 1919. Στους πίνακές του κυριαρχεί η τοπιογραφία, την οποία αποδίδει με λιτές, καθαρές γραμμές, διαπνεόμενες ταυτόχρονα από δύναμη και λυρισμό. Το στοιχείο που κυριαρχεί στα έργα του είναι το νερό, καθώς και η χρήση ήπιων χρωμάτων, που σε συνδυασμό με τις αδρές γραμμές του σχεδίου αποδίδουν πλήρως την ευαισθησία του καλλιτέχνη αλλά και την επιθυμία του να καταστήσει το έργο του οικείο και άμεσο. Σταδιακά ο Λ. προσέγγισε την αφηρημένη τοπιογραφία, χωρίς να παραμελεί την απόδοση του χώρου. Μια άλλη πλευρά της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας υπήρξε η ενασχόλησή του με τη βυζαντινή τέχνη και η αγιογράφηση πολλών εκκλησιών, όπως εκείνη των Εισοδίων της Θεοτόκου στη Λιβαδειά, του Αγίου Νικολάου στη Χαλκίδα κ.ά. Μολονότι είχε επηρεαστεί έντονα από το βυζαντινό καλλιτεχνικό πνεύμα, στις αγιογραφίες του προσέδωσε έναν καθαρά προσωπικό χαρακτήρα με απλές γραμμές και έντονα χρώματα. Ο Λ. συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, ενώ μόνος του πραγματοποίησε μία στον Παρνασσό (1930) και μία στην Εθνική Πινακοθήκη (1970).